Banken beschikken over twee kanalen om zich te herfinancieren: de interbancaire markt en de centrale banken. De interbancaire markt is een markt waarop financiële instellingen liquide middelen lenen om hun activiteiten te herfinancieren of, omgekeerd, waarop ze hun overschot aan liquiditeiten uitlenen aan banken die er behoefte aan hebben.
Centrale banken zijn de tweede bron van herfinanciering van banken. Ze komen doorgaans slechts tussenbeide door zeer kortlopende leningen te verstrekken (een week, een maand). Maar ze kunnen beroep doen op wat men noemt, non-conventionele tussenkomsten, aldus omschreven omdat hun tussenkomst buiten het klassieke kader valt.
De koersen voor kortlopende schulden (minder dan één jaar) hangen in grote mate af van de monetaire beleidspolitiek van de centrale banken en de transacties op de interbancaire markt. In Europa is de belangrijkste koers van de ECB de Refi, welke koers gebruikt wordt tussen banken. Op de interbancaire markt hanteert men de Euribor voor looptijden tussen een maand en een jaar, of de dagkoers voor dagelijkse transacties.
De korte rente en de interbancaire markt in crisisperiode
Als de spelers in de sector mekaar niet langer vertrouwen kan de interbancaire markt intussentijd klem lopen. In extreme gevallen zullen banken niet langer bereid zijn te lenen, wat tot een liquiditeitsrisico aanleiding geeft.
De centrale banken gaan dan over tot uitzonderlijke tussenkomsten om de kalmte te vrijwaren en een catastrofe te vermijden.
Zo kunnen de Europese Centrale Bank (ECB) of de FED hun deuren openen voor alle banken, ook zij die normaal geen toegang hebben, teneinde hen met middellange kredieten (van 3 maand tot een jaar) te herfinancieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten